Blogia
mientrashayaluz

Artículos extraídos

Non a REGANOS!!!

Hai máis de dous anos botámonos á ría en compañía dos mariñeiros ferroláns nunha convocatoria promovida polo Comité Cidadán de Emerxencia. Unha acción cidadá que respondía ao intento de entrada na ría do gaseiro Galicia Spirit, con capacidade para 140.500 metros cúbicos de gas natural licuado. Unha entrada "ilegal", segundo denunciaba o Comité e cuxos problemas poñían ademais de manifesto as propias advertencias realizadas sobre a inaxeitada localización da planta de Reganosa no interior da ría no canto de no porto exterior tal e como esixe a plataforma cidadá.

Mariñeiros e mariscadores despregaban daquela durante varios días arriscadas accións coas súas pequenas embarcacións, bloqueando o acceso do xigante gaseiro. "En defensa das nosas vidas e a nosa ría", podía lerse en cartaces despregados a pé de peirao pola veciñanza mobilizada en protesta pola agresión. Desde aquela, non desfaleceron mariñeiros e veciños en continuar coas accións pacíficas en contra da planta de gas, incluído un longo peche veciñal na Casa do Concello en Mugardos. A concentración deste domingo 16 de agosto responde á protesta concreta pola entrada do gaseiro número 50 na ría ferrolá.

Na altura de 2007, e cando os mariñeiros se mobilizaban fronte ao Galicia Spirit, o agora presidente da Xunta, daquela líder da oposición, insistíalle á Xunta na necesidade de garantir "de forma inmediata" o acceso do buque. Feijoo cualificara de "conflito gravísimo e sen precedentes" a acción dos mariscadores da ría en bloqueo do barco gaseiro. En resposta, desde o Comité acusaban a Feijoo de "pertinaz defensor da trama de intereses e irregularidades" creada durante o goberno de Manuel Fraga. "Núñez Feijoo é un voceiro desta trama", subliñaba o finado Carmelo Teixeiro, naquel momento voceiro do colectivo veciñal.

Agora, coma hai dous anos, os berros e a reclamación da cidadanía seguen coincidindo nun desexo de futuro: Por un mar limpo, por unha ría con futuro!

Extraído de "Vieiros"

La cosa Berlusconi. Jose Saramago

COMENTARIO mientrashayaluz: Realmente la muerte moral de Italia, y mismo me atrevería a decir de España, en la que la actitud de Berlusconi es tomada como "mira que machote" es preocupante. La política a estas alturas se ha convertido en un espectáculo, y parece un carrera en la que gana quien llegue a la meta con más escándalos, y haya robado más. Es lamentable, que nuestra sociedad (comparo la española con la italiana) haya llegado a aceptar como normal actitudes delictivas, y que votación tras votación lejos de castigarlas, se premien con victorias, como fue el caso del PP con todo los "tinglados corruptiles" que tiene a lo largo de la geografía española.

El caso de Berlusconi debería ofender, ya no a la ética sino al buen gusto y a la buena educación. Este artículo del Premio Nobel José Saramago, habla de Berlusconi como "la cosa"...¡bravo!

"No veo qué otro nombre le podría dar. Una cosa peligrosamente parecida a un ser humano, una cosa que da fiestas, organiza orgías y manda en un país llamado Italia. Esta cosa, esta enfermedad, este virus amenaza con ser la causa de la muerte moral del país de Verdi si un vómito profundo no consigue arrancarlo de la conciencia de los italianos antes de que el veneno acabe corroyéndole las venas y destrozando el corazón de una de las más ricas culturas europeas. Los valores básicos de la convivencia humana son pisoteados todos los días por las patas viscosas de la cosa Berlusconi que, entre sus múltiples talentos, tiene una habilidad funambulesca para abusar de las palabras, pervirtiéndoles la intención y el sentido, como en el caso del Polo de la Libertad, que así se llama el partido con que asaltó el poder. Le llamé delincuente a esta cosa y no me arrepiento. Por razones de naturaleza semántica y social que otros podrán explicar mejor que yo, el término delincuente tiene en Italia una carga negativa mucho más fuerte que en cualquier otro idioma hablado en Europa. Para traducir de forma clara y contundente lo que pienso de la cosa Berlusconi utilizo el término en la acepción que la lengua de Dante le viene dando habitualmente, aunque sea más que dudoso que Dante lo haya usado alguna vez. Delincuencia, en mi portugués, significa, de acuerdo con los diccionarios y la práctica corriente de la comunicación, "acto de cometer delitos, desobedecer leyes o padrones morales". La definición asienta en la cosa Berlusconi sin una arruga, sin una tirantez, hasta el punto de parecerse más a una segunda piel que la ropa que se pone encima. Desde hace años la cosa Berlusconi viene cometiendo delitos de variable aunque siempre demostrada gravedad. Para colmo, no es que desobedezca leyes sino, peor todavía, las manda fabricar para salvaguarda de sus intereses públicos y privados, de político, empresario y acompañante de menores, y en cuanto a los patrones morales, ni merece la pena hablar, no hay quien no sepa en Italia y en el mundo que la cosa Berlusconi hace mucho tiempo que cayó en la más completa abyección. Este es el primer ministro italiano, esta es la cosa que el pueblo italiano dos veces ha elegido para que le sirva de modelo, este es el camino de la ruina al que, por arrastramiento, están siendo llevados los valores de libertad y dignidad que impregnaron la música de Verdi y la acción política de Garibaldi, esos que hicieron de la Italia del siglo XIX, durante la lucha por la unificación, una guía espiritual de Europa y de los europeos. Es esto lo que la cosa Berlusconi quiere lanzar al cubo de la basura de la Historia. ¿Lo acabarán permitiendo los italianos?"

Fuente: El País. 6/6/2009

Jornada laboral de 65 horas ¿hay vida después del trabajo?

España, uno de los países más críticos con la posibilidad de ampliar la jornada laboral, se abstuvo en la votación que dio luz verde a la nueva norma

EFE - Bruselas - 10/06/2008 10:28

La Comisión Europea mostró hoy su satisfacción por el acuerdo alcanzado por los ministros de Trabajo de la UE para ampliar la jornada laboral hasta un máximo de 65 horas semanales y consideró que supone "un paso adelante para los trabajadores" y refuerza el papel del diálogo social.

Tras cerca de doce horas de negociación, los Veintisiete aprobaron la pasada madrugada, por mayoría cualificada, un texto que llevaba años bloqueado.

España, uno de los países más críticos con la posibilidad de ampliar la jornada laboral, se abstuvo en la votación y, junto a Bélgica, Chipre, Grecia y Hungría, presentó una declaración en la que aseguró no poder aceptar el texto por el "retroceso social" que supone.

Desde la Comisión, el responsable de Empleo, Vladimir Spidla, opinó que este acuerdo demuestra la viabilidad del concepto de "flexiguridad" y, así, destacó que ofrece más seguridad a los trabajadores, sobre todo de empresas de trabajo temporal, al tiempo que mantiene la flexibilidad que requieren tanto la industria como los empleados.

Spidla confió en que la norma también sea respaldada por el Parlamento Europeo.

El acuerdo de los ministros consagra la hasta ahora transitoria cláusula del "opt out" -introducida en su día a petición del Reino Unido-, que ofrece a los empleados la posibilidad de trabajar por encima del máximo vigente de las 48 horas semanales.

Este límite, que sigue siendo el oficial, podrá superarse en caso de acuerdo entre el trabajador y el empresario, siempre con un techo máximo de 65 horas a la semana, incluidos los periodos de guardia.

España ha sido desde el primer momento uno de los grandes opositores de la ampliación de la jornada laboral, pero en los últimos meses perdió el apoyo de sus principales aliados en esta negociación, Francia e Italia, con los que había bloqueado en varias ocasiones la reforma.

La propuesta ha salido adelante, en parte, por la prisa de muchos países por aprobar una norma que les permita dejar de incumplir la actual legislación, algo que ocurre de forma continuada en sectores como el de la sanidad.

Los países también acordaron la equiparación salarial de los trabajadores cedidos por Empresas de Trabajo Temporal con sus compañeros contratados directamente a partir del primer día de contrato, algo que ya ocurre en España.

Admite, no obstante, una excepción para aquellos países donde exista un acuerdo entre la patronal y los sindicatos en este ámbito, caso del Reino Unido, donde la igualdad salarial se da a partir de 12 semanas de contrato.

Fuente Diario Público

¿TENDRÁ ALGO QUE VER, MEDIDAS COMO ESTÁS CON LA OLA NEOCONSERVADORA QUE RECORRE EUROPA?

 

 

Artículo Rafael Pillado

ALTO Á AGRESIÓN. ¡BASTA XA!

 

de Rafael Pillado *

 

    Aparecía estes días a noticia de que a Empresa Nacional de Celulosas (ENCE) podería instalarse nos portos de A Coruña ou Ferrol. Diante de esa información, o Alcalde d’A Coruña respostaba  con contundencia: "Lo voy a tomar como una broma". "Ni A Coruña ni el puerto de Ferrol" son emprazamientos viables. Mentres, o Alcalde de Ferrol se limitou a sinalar que era un "error". Parecía expresarse máis como Presidente de Portos de Galicia que como Alcalde da Cidade. Non escoitamos a voz de ningún outro alcalde da comarca.

    Pola súa parte, o Vicepresidente da Xunta manifestou que "estas cousas hai que traballalas  en silencio e con eficacia…". ¿Como fixo Reganosa? ¿Como se non houbera que contar cos cidadáns?

    Pero a noticia xa non é nova. Vexamos o que no 1997 se escribía: "A idea de sacrificar unha ría, concentrando nela ás industrias das cales a súa viabilidade implique unha certa degradación ambiental sería unha decisión de ordenación do territorio a gran escala… "

    "De feito, nos últimos anos as únicas grandes industrias instaladas ou en proxecto na zona costeira de Galicia son instalacións de alto impacto ambiental: o complexo Alúmina-Aluminio de San Cibrao, a incineradora de residuos, as dúas fábricas de pasta de papel proxectadas nas Pontes e Ferrol, etc."

    "En canto ás posibles zonas candidatas para un uso eminentemente industrial, parece obvio que a ría de Ferrol é a que reúne máis características idóneas… ".

    O autor do libro "Elementos para unha ordenación integral dos usos de medio litoral de Galicia" é Ernesto Penas, con prólogo do ex Conselleiro de Pesca, Sr. Landín da Xunta de Fraga. ¡Habían decidido sacrificar unha ría, a nosa!

    Tal e como actúa a Xunta hoxe, parece incrible entender que eses textos non foran pactados entre aquel goberno e a oposición, porque se está a seguir o guión trazado. Esa é a base da instalación da planta de Reganosa, na que a Xunta do PSOE e BNG segue a orientación do PP.

    Pero no noso caso, o perigo real xa é a Planta de Gas, unha bomba. Perigo para a vida e para a Ría, e agora pretenden ir máis aló, multiplicando por dúas veces e medio a súa capacidade regasificadora, multiplicando á súa vez os millóns de toneladas de auga que retornaría morta e máis fría. E o número de gaseiros que entraría no seu interior, que podería pasar dunhos corenta a máis de cen.   

    Súmase, ademais, ese transporte de gas en camións, que faría das estradas outro lugar perigoso. E aínda máis, a pretensión da Autoridade Portuaria de dinamitar os fondos do canal da Ría, coa escusa de facilitar a entrada de gaseiros, cando xa existe un porto exterior, e sabendo que en ningún  caso se pode cumprir a norma pola cal os gaseiros teñen que saír con toda urxencia nunha situación de emerxencia.

    Unhas e outras ameazas, e a existencia dun perigo permanente por parte de Reganosa, fan que o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, coincidindo co Día Mundial do Medio Ambiente, inicie un calendario de mobilizacións comarcais, seguindo o próximo 8 de xuño coa manifestación na defensa da Ría e para esixir: "Planta de Gas fóra da Ría".

    Non debemos esquecer que, se agora pretenden trasladar a ENCE de Pontevedra, é porque os seus cidadáns levan anos pelexando para conseguilo. ¡E teñen razón! As consecuencias de aquela instalación están a vista, indo a Pontevedra, visitando a ría, falando cos mariscadores, e respirando aquel cheiro infernal.

    Basta xa de agresións, defendamos a vida, a ría e a cantos de ela viven. Mobilizarnos é unha obriga moral e de supervivencia.

..............

* Rafael Pillado Lista, é Vicepresidente da Asociación Cultural "Fuco Buxán" e membro desde hai oito anos do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol.



--
Comité Cidadán de Emerxencia
para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org